Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
parıldadılmaq — «Parıldamaq»dan məch … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
parıldama — «Parıldamaq»dan f. is. Günün parıldamasına baxmayaraq, maşınla pambıq yığmaq mümkün deyildi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıl-işıl — işıldamaq (parlamaq, parıldamaq) – par par parıldamaq. Pişiyin gözləri qaranlıqda işıl işıl işıldayır. Üzüyün qaşı işıl işıl parıldayır. – Dağlar, çəmənlər geyinir al, yaşıl; Yerlər, göylər parıldar işılişıl. H. C.. Ay aydınlıq; ulduzlar da;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
par-par — parıldamaq – gözləri qamaşdıracaq dərəcədə parıldamaq. Pəncərələr par par parıldayır. Stolun üstü par par parıldayır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işarmax — I (Qazax) yaşarmaq, yaş olmaq. – Bura işarer, su çıxar qassaη II (Balakən, Oğuz, Zaqatala) yersiz, şit şit gülmək. – Nə üçün işarırsaη? (Oğuz); – Nə üzümə işarırsan? (Balakən) III (Çənbərək, Salyan) parıldamaq, işıldamaq. – İşarır gün, də:η… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qımıldammax — I (Cəbrayıl) tərpənmək, hərəkət etmək. – Heş yerinnən qımıldammır, elə bil onu çağırmıllar II (Qazax) parıldamaq. – Əhmədin gözü qımıl qımıl qımıldaner … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
açılmaq — f. 1. Qapağı, örtüsü və s. götürülmək, düşmək, açıq hala gəlmək. Qutu açıldı. Qazanın qapağı açıldı. Damın üstü açıldı. Şüşənin ağzı açıldı. Qıfıl açıldı. 2. Aradakı maneə götürülmək, yaxud yox olmaq. Qarlar əridi, dağ kəndlərinə yol açıldı. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağarmaq — f. 1. Ağ olmaq, ağ rəng almaq. Divarlar əhənglənəndən sonra yaxşı ağardı. Kətan yuyulduqca ağarar. 2. Qarla örtülmək, qar basmaq. Qar basmış və ağarıb gedən çöllərdən və təpələrdən başqa bir şey gözə dəymirdi. M. İ.. Ağarıbdır düzlər, çöllər; Buz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alışmaq — 1. f. Odlanmaq, alovlanmaq, od tutub yanmaq. Ocaq alışdı. Benzin qabı birdən alışdı. Taya ildırımdan alışdı. // məc. mənada. Alışıb, şölə çəkib suz ilə yandım, gördüm; Hicrini atəşi suzan dedilər, gerçək imiş. S. Ə. Ş.. Canım üzülür əldəki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
